Emil Ludvig, istaknuti nemački i švajcarski književni stvaralac, rođen je u Vroclavu 1881. godine, u porodici jevrejskog porekla, kao Emil Kon.
Prešao je u hrišćanstvo tokom studija prava u Vroclavu, gde je i doktorirao. Kasnije je hrišćanstvo demonstrativno napustio. Godine 1906. preselio se u Švajcarsku, otpočinjući karijeru novinara i pisca. Tokom Prvog svetskog rata radio je kao novinski dopisnik.
U međuratnom periodu objavio je niz knjiga koje su privukle veliku pažnju, a posebno su se istakle njegove biografske studije o Geteu, Bizmarku, Vagneru, Linkolnu, Rembrantu… Međunarodnu slavu mu je donela knjiga Napoleon koja je prevedena na sve veće evropske jezike.
Vodio je razgovore sa Kemalom Ataturkom, Tomašom Masarikom, Josifom Staljinom, Benitom Musolinijem i Teodorom Ruzveltom koje je objavio u formi knjiga.
Emil Ludvig je bio veliki protivnik nacista. Oni su mu zabranili ulazak u Nemačku, a njegova dela su bila prokažena i spaljivana. Drugi svetski rat je proveo u Sjedinjenim Američkim Državama, gde je objavio niz antifašističkih tekstova. Preminuo je 1948. godine u Švajcarskoj.
